تخصیص ارز به واردکنندگان، به ویژه در شرایطی که کشور با محدودیت ارزی مواجه است، از اهمیت بالایی برخوردار است. دولت‌ها معمولاً با توجه به نیازهای اساسی کشور، سیاست‌های اقتصادی و شرایط بازار، اولویت‌هایی را برای تخصیص ارز تعیین می‌کنند.

عوامل موثر در اولویت‌بندی

عوامل متعددی در تعیین اولویت واردکنندگان برای دریافت ارز مؤثر هستند:

 * نوع کالا: کالاهای اساسی، تجهیزات پزشکی، مواد اولیه تولید، کالاهای سرمایه‌ای و کالاهای مصرفی پایه‌ای معمولاً در اولویت بالاتری قرار دارند.

 * اهمیت کالا برای اقتصاد: کالاهایی که برای تولید داخلی، اشتغال‌زایی و تأمین نیازهای اساسی مردم اهمیت بیشتری دارند، اولویت بالاتری می‌یابند.

 * میزان ارزبری: کالاهایی که ارزبری کمتری دارند یا ارزش افزوده بیشتری ایجاد می‌کنند، ممکن است در اولویت قرار گیرند.

 * سیاست‌های کلان اقتصادی: سیاست‌های دولت در حوزه تجارت خارجی، حمایت از تولید داخلی و کنترل تورم بر اولویت‌بندی تأثیرگذار است.

 * شرایط اضطراری: در شرایط اضطراری مانند بحران‌های بهداشتی یا بلایای طبیعی، اولویت با کالاهای مورد نیاز برای مقابله با این شرایط است.

دسته‌های واردکنندگان با اولویت بالا

به طور کلی، واردکنندگانی که کالاهای زیر را وارد می‌کنند، معمولاً در اولویت بالاتری برای دریافت ارز قرار دارند:

 * کالاهای اساسی: مواد غذایی، دارو، سوخت و سایر کالاهای ضروری برای زندگی روزمره.

 * مواد اولیه تولید: مواد اولیه مورد نیاز صنایع برای تولید کالاهای داخلی.

 * تجهیزات پزشکی: دستگاه‌ها و تجهیزات مورد نیاز برای تشخیص و درمان بیماری‌ها.

 * کالاهای سرمایه‌ای: ماشین‌آلات و تجهیزات مورد نیاز برای افزایش تولید و بهره‌وری.

 * کالاهای مصرفی پایه‌ای: کالاهایی که برای تأمین نیازهای اولیه مردم ضروری هستند